.png)
Pleased the strategy I’ve advocated for has now been adopted & the legality of a @scotparl #indyref2 bill will be tested in court with a fallback position. Important to note that the political mandate to hold #indyref2 is already won. https://t.co/2OtCNVvlNW
— Joanna Cherry QC (@joannaccherry) June 28, 2022
. @AlexSalmond : “I welcome that we now have some clarity of purpose on independence and that a starting gun has finally been fired with a clear timetable leading to 19th October next year." https://t.co/nY225XMqmb
— Pilar Fernandez (@pilaraymara) June 28, 2022
Wings over Scotland leva máis de catro anos explicando que a legalidade ou non dun referendo vai ser determinada en Tribunais 👀 https://t.co/tpL0z8Z60P
— Pilar Fernandez (@pilaraymara) June 28, 2022
Carta de Nicola Sturgeon a Boris Johnson#Indyref2 https://t.co/NIUuUjDZV1
— Pilar Fernandez (@pilaraymara) June 28, 2022
Este paso é fundamental no anuncio que fixo onte Nicola Sturgeon.
— Pilar Fernandez (@pilaraymara) June 29, 2022
Prevendo que os unionistas poden levar a tribunais a convocatoria, a Fiscal escocesa puxo en marcha a sección 33 da Acta de Escocia e iniciou consulta legar co Tribunal Supremo (trámite que foi aceptado xa) https://t.co/HfHYuBlKgv
⚖️ The full text of the Scottish Independence Referendum Bill, announced in Holyrood today: https://t.co/mJ5Z7WeGDU
— PeatWorrier (@PeatWorrier) June 28, 2022
I welcome that Nicola Sturgeon has now made SNP Policy exactly what I was booed for proposing at the SNP Conference in 2019. #PlanB pic.twitter.com/HNdwyGQ4d4
— Christopher McEleny (@ChrisMcEleny) June 28, 2022
So this is set to be a legal battle...
— mandy rhodes (@holyroodmandy) June 28, 2022
This afternoon, the Supreme Court of the United Kingdom received a reference by the Lord Advocate under paragraph 34 of Schedule 6 to the Scotland Act 1998 under the Supreme Court’s devolution jurisdiction. More information is available on our website: https://t.co/JwmKMDssd2
— UK Supreme Court (@UKSupremeCourt) June 28, 2022
The independence referendum will be consultative and a majority 'yes' vote will not make Scotland independent. Legislation would need to be published by both UK and Scottish government to then make Scotland independent. Question as in 2014 and date would be 19th October 2023.
— mandy rhodes (@holyroodmandy) June 28, 2022
ISP Statement on independence referendum announcement
🔊 "Will the YES movement be united?'
— ALBA Party (@AlbaParty) June 28, 2022
– Listen to ALBA Party Leader, @AlexSalmond on BBC Radio Scotland's #Drivetime with @BBCJohnBeattie #ScottishIndependence2023 #Indyref2023 #ALBAStandsForScotland 🏴 pic.twitter.com/HTKxPawCTc
We could build a new Scotland.
— Scottish Government (@scotgov) June 14, 2022
Wealthier, fairer and happier.
A new series of papers will set out how an independent Scotland could work.
Explore more at https://t.co/GSg61IyPRY#ANewScotland pic.twitter.com/1uuGhs6Ztz
#FreePabloGonzalez
| Representantes da plataforma cidadá Queremos Galego, da que forman parte máis de 500 entidades sociais e culturais do país, anunciaron que o 17 de maio sairán ás rúas de Compostela para “evidenciar que a situación do galego non é irreversível” e “que hai alternativas e vontade colectiva para mudar a tendencia negativa para a lingua”. |
|
| A plataforma reclama a posibilidade de vivir en galego agora e sempre e denuncia que o ensino e unha limitadísima oferta audiovisual en galego botan abaixo os esforzos das familias por garantiren a transmisión da lingua. A sociedade galega propón solucións, como a Iniciativa Xabarín, a Iniciativa polo audiovisual galego ou as bases para a normalización da lingua elaboradas pola maioría da representación sindical do profesorado, das anpas, dos movementos de renovación pedagóxica e pola Mesa, mais dende Queremos Galego recordan que para que que estas solucións frutifiquen cómpre que os gobernos galego e español abandonen o desprezo pola lingua galega e garantan a súa presenza e dispoñibilidade “en todo e para todo”. |
 Autobuses para acudir á manifestación en Compostela: |
Un novo futuro para o galego é posíbel, se todas e todos, cidadanía, entidades sociais e gobernos imos na mesma dirección, a de asegurar que o galego está presente e plenamente dispoñíbel. A lingua galega une é o principal elemento de cohesión, identidade e progreso de Galiza. O 17 de maio manifestarémonos en Santiago para que a Xunta de Galiza comece a actuar en consecuencia.
|
.png)
.png)
.png)
.png)
For freedom of information, for freedom for Pablo González
English video
👇👇👇👇
É necesario un POIR (Políticxs Internxs Residentes)?
O 29/01/2022, celebróuse o exámen MIR (Médicxs Internxs Residentes). Presentáronse 13.060 licenciadxs en Medicina e Cirurxía e había prazas para 8.188, das cales, de Medicina Familiar e Comunitaria eran 2.336. Quedaron moitxs Médicxs sin praza. Por qué dí Feijoo que non temos Médicxs? Nesta convocatoria (que é anual e estatal), tendrían a posibilidade de ocupar moitas máis prazas, que fan moita falta, para evitar a masificación das consultas de AP e así, poder desconxestionar os Centros de Saúde ao “borde do colapso” (en palabras do ínclito conselleiro de sanidade). Por qué non o fan? Que interése teñen en manter unha AP deteriorándose día a día e favorecendo o beneficio da sanidade privada? Por qué non temos máis Unidades Docentes na Galiza, para poder aspirar a máis prazas?
A resposta pode estar na pouca ou nula preparación das persoas que teñen que administrar as políticas sanitarias. Por ísto, me pregunto si non fará falta o POIR: un exámen despois dunha preparación previa (de 5 anos é a dxs Médicxs, despois de 6 anos de carreira)) para poder exercer na política e saber administrar os recursos, priorizando a xestión do máis importante que temos: a saúde.
Galiza ten un orzamento de 11.000 millóns de euros anuais, que cos 12 anos de goberno de Feijoo fan un total de 132.000 (máis os extras que veñen do estado español e da Unión Europea) e aínda así, a AP sigue na corda froxa.
Nos últimos días, estamos asistindo a un despropósito de medidas dende a consellaría de sanidade, que pasan por contratar Médicxs xubiladxs, Médicxs sin a especialidade de Médicx Especialista de AP (que require 5 anos de especialización), crean unha nova categoría profesional de Médicx que ten que facer tamén gardas (dous postos para unha soa persoa), seguir con salarios de miseria e sin estabilidade laboral, déficit de infraestructuras e material, etc. Todo ísto, é provocado por persoas que intuímos que están preparadas para a xestión, pero a realidade é ben diferente. Temos o Consello Técnico de AP en marcha dende fai 3 anos, con 15 Comisións Técnicas que traballaron a reo para elaborar o Novo Modelo de AP. E que fan? Medidas tomadas polo PP, en contra de todxs e que non resolven nin o primeiro dos problemas da asistencia sanitaria. De verdade que é tan difícil facerlle caso aos expertxs (208 persoas de diferente ideoloxía) para ter un modelo que satisfaga as necesidades dxs administradxs e dxs traballadorxs? Non sería mellor que pasasen antes un exámen (duro, como o MIR) para poder exercer correctamente nos asuntos prioritarios para xs cidadáns/nas.
Si xs Médicxs, Psicólogxs, Enfermeirxs, Químicxs, Biólogxs, Farmacéuticxs, etc. temos que pasar polo tema das Prácticas e do Exámen, por que a xente que nos obriga a facer todo ísto, non pasa tamén un exámen e unha especialización previa, para exercer como políticx e que as decisións que tomen, estén basadas na evidencia e non nos caprichos do “xefe” de turno?
No tema de poñer a exercer a Médicxs sin especialización é como si poñen a operar a un/ha recién licenciadx. Non sabrá, pois non fixo os anos de especialización. Pois o mesmo ocorre en AP, si non te especializaches, non podes exercer: é evidente! Querer resolver os múltiples problemas da AP con “parches” da como resultado que as costuras nótense moito máis que si as solucións búscanse en especialistas de verdade, en xente que sepa por onde vai o Sistema Sanitario Público e como invertir correctamente uns cartos que son de todxs.
Avogo por un POIR, para que a Sanidade Pública na Galiza, sáia deste atolladeiro no que nos meteu as políticas de desmantelamento do PP. Entre todxs, debemos facer cambios importantes e apostar polas conclusións do Consello Técnico de AP que teñen dende novembro do 2020, nun caixón!
I hope that none of us want war. The people of Ukraine did not want this bloodshed and the Russian people do not want their loved ones to return home in body bags. This war has been forged and set in course by one man, Vladimir Putin.
I had hoped that diplomacy would work and that the assurances from the President of Russia were honest, but it is clear now they were not and consequently we can put no stock in anything he now says. Nothing justifies the brutal use of force on a peaceful nation.
We need only look to history to gain a perspective on the catastrophic potential of a hot war in Europe. The parallel with Hitlers claims on the Sudetenland in former Czechoslovakia that preceded the Second World War are as stark as they are disturbing. The economic consequences are already severe, the human cost will be incalculable and there is the danger of ever further escalation.
It now seems clear that the time for talk is over as final appeals for diplomacy have been roundly rejected. However, there is always a responsibility to ask ourselves such questions and not abandon all hope of peace.
Consequently, I believe our greatest hope for peace now rests upon the fortitude of the Ukrainian people who need our steadfast support, and also with the Russian people who have publicly demonstrated their opposition to this terrible attack on their friends, family and neighbours in Ukraine.
These indications of dissent from within Russia provide the best hope that the Kremlin clique around Putin may rethink their disastrous course of action and the danger of escalation to a world war. This reason alone dictates we must remain alert to any chance of de-escalation if and when it emerges. All wars end in negotiation and we must never miss the opportunity even as the war drums beat.
We know the Russian President has broken international law, invaded a sovereign nation, brought bloodshed to a peaceful country and now threatens Ukraine’s democratically elected head of state and his family.
Various commentators have made two key points about how we progress. Firstly, that President Putin has gone to considerable efforts to ‘sanction-proof’ his economy, and secondly that London’s reliance on dirty Russian money is impeding international efforts to make any such sanctions meaningful. These points must be urgently addressed. In addition to this we have a need to tackle the impact of such sanctions on ourselves. The UK and Scottish Governments should bring forward, as a matter of urgency, proposals to increase the output of North Sea oil and gas, to temper already escalating energy costs and secure supplies to European neighbours and allies.
It is therefore vital that the UK Government urgently reassess such matters and brings to bear maximum pressure on President Putin to cease his hostilities and bring us back from the brink of an unthinkable third world war. (487)
